Kochani,
od środy 6 grudnia do piątku 22 grudnia w Akademii Teatralnej przy ul Miodowej 22/24 Fundacja im. Darii Trafankowskiej organizuje zbiórkę żywności i środków chemicznych dla najbardziej potrzebujących podopiecznych. W holu Akademii znajdziecie nasz baner, a przy nim pojemnik, w którym można zostawić coś od serca.

Zbieramy żywność z długim terminem ważności oraz domowe środki chemiczne.

Wszystkim serdecznie dziękujemy za życzliwość, pomoc i wsparcie!

W dniach 21.08.2017 – 01.09.2017 Biuro Fundacji jest nieczynne.

Pozdrawiamy i życzymy ciepłych wakacji 🙂
Zarząd Fundacji

Drodzy,
w Kielcach w Teatrze im. Stefana Żeromskiego trwa zbiórka publiczna “Ratujmy Magdę” zarejestrowana w ogólnopolskim , elektronicznym portalu zbiórek publicznych pod nr 206/4764/OR .
W dniach 21 stycznia i 22 stycznia zbiórka przenosi się do Galerii Echo przy ul. Świętokrzyskiej a po niedzieli powraca do teatru i potrwa do 28 lutego.
Jednocześnie informujemy, że całkowity dochód z ww zbiórki zostanie w całości przeznaczony na leczenie i rehabilitację Magdy zmagającej się z nawrotem choroby nowotworowej.
Serdecznie dziękujemy za każdą złotówkę. 🙂
Zarząd Fundacji

Ludzie dobrej woli, którym los drugiego człowieka nie jest obojętny, ludzie gorącego serca potrzebujemy Waszej pomocy!
Zbieramy na długotrwałe leczenie i rehabilitację PETRA ALEKSOWSKIEGO.

Petro Aleksowski ur w 1970 roku operator, reżyser, scenarzysta i producent.
Jego dokonania filmowe skatalogowane są na www.filmpolski.pl
Jako operator twórca zdjęć m. in. Cześć Tereska, Świnki, Śmierć sierżanta Karosa, Pitbul Niebezpieczne kobiety, Argonauta, Mesco Dux Baptizatur, Stella czy Śluby Rycerskie.
Reżyser filmów dokumentalnych: Dżem, Maryla, Z pamiętnika mej duszy, Dzieci Jarocina czy Macedończyk.
Autor światła do sztuk teatralnych.

21 grudnia 2016 roku podczas realizacji zdjęć na lotnisku Bemowo Petro został postrzelony z broni snajperskiej.
Sprawę wyjaśnia prokuratura.

W szpitalu MSWiA Petro przeszedł dwie operacje. Nogę udało się uratować. Powrót do pełnej sprawności będzie długi i bolesny. Póki co brak jest czucia w stopie, a kość udową zastąpiono tytanowym implantem.
Według  lekarzy Petro powinien odzyskać sprawność za 3 lata. Jednak rany postrzałowe dają o sobie znać do końca życia m.in. przez pozostałe w ciele odłamki.
Petro wciąż przebywa w szpitalu, nie można określić terminu jego powrotu do domu.

Dlatego zwracamy się do wszystkich ludzi dobrej woli o pomoc!

A jak można pomóc? – Przekazać dowolną kwotę w dowolnej chwili na konto fundacji nr 43 1500 1126 1211 2009 3528 0000 z dopiskiem „dla Petra”.

Już teraz bardzo dziękujęmy za wsparcie i pomoc!

Zarząd Fundacji.

People of good will to whom other’s life is not indifferent, people of warm hearts – we need your help!
We are collecting money for long-lasting treatment and rehabilitation for PETRO ALEKSOWSKI.
Petro Aleksowski born in 1970 is Camera operator, Director of Photography scriptwriter and producer.
His accomplishments are catalogued on www.filmpolski.pl and http://m.imdb.com/name/nm1023855/?ref=m_nv_sr_1
As camera operator he contributed many movies such as: Hi Teresa, Piggies, Death of Sergeant Karos, Pitbull Dangerous women, The Argonaut, Mesco Dux Baptizatur, Stella, Knight’s vows.
He directed documents such as: Dżem, Maryla, Of my soul’s diary. Jarocin’s Kids, Macedonian.
Lighting designer in many theater plays.
21st December 2016 during making a movie on Bemowo Airport, Petro was shot from a sniper gun.
The case is being investigated by Prosecutor’s Office.
Petro went through two surgeries so far. The leg was saved fortunately, but return to full capability. For now there is lack of feeling in foot and thighbone has been replaced by titanium implant.
According to doctors Petro should recover in 3 years. Although gunshot wounds always come into play for the rest of life because of fragments of bullet left in body.
Petro is still in the hospital waiting for the next operation and nobody can tell the date of his return home not mentioned of his return to work.

63 lata temu urodziła się Daria Trafankowska.

Przez długie lata byłyśmy razem w Teatrze Powszechnym i zawsze Dusia była taką osobą, do której można było przyjść, zadzwonić w każdej sprawie, o każdej porze dnia i nocy. Taka święta Teresa Dusia Trafankowska. Wszyscy tak zawsze o niej myśleli, mówili. Wszyscy, ktokolwiek miał problem, wiedział, że jeżeli zadzwoni do Dusi, to Dusia go wysłucha, choćby o 4 nad ranem.
Krystyna Janda

Dusia umierała na siedząco. Drobniutka, porcelanowa, przepiękna. Z telefonem komórkowym w ręku. Otoczona przyjaciółmi. Słuchała uważnie i była obecna. Na tyle, na ile mogła. Opowiadała o bólu. Zawsze dużo mówiła o tym, co się z nią dzieje, co się w niej dzieje, co chce zmienić. Dzieliła się.
Joanna Szczepkowska

Każdy z nas miał swoją Duśkę, każdego obdarzała szczególną przyjaźnią, każdy rościł sobie do niej prawa.
Ale niezależnie od tego obrazu, który Daria zostawiła w naszych sercach, jedno było wspólne: Duśka żyła dla innych, myślała o innych, nawet wyzdrowieć chciała przede wszystkim dla innych.
Gdy w rozmowach z przyjaciółmi przekazywała „schedę”, jaką stanowiły zebrane przez nią pieniądze, nikt z nas nie chciał wierzyć, że jest to rodzaj ostatniej woli Duśki. Ale gdy jej zabrakło, grono przyjaciół potraktowało serio intencje Darii i wypatrywało owego Anioła Kojarzącego, który według teorii Dusi przysiadał od czasu do czasu na ramieniu każdego z nas i prowadził do miejsc i ludzi, do których powinniśmy dotrzeć, aby spełnić to, co stało się oczywiste: powołać do życia fundację Darii.
Hanna Karolak

Jaka była Daria Trafankowska ?
Dobra.
Dobrocią tak naturalną i spontaniczną, że aż zaskakiwała.
W teatrze bezinteresowna życzliwość trafia się dość rzadko.
Są naturalne ludzkie zazdrości i zawiści, jest współpraca, trafia się życzliwość, ale o prostą dobroć nie tak łatwo.
Zdać do szkoły aktorskiej, uprawiać ten zawód i nie mieć w sobie egoizmu? Myśleć o innych, pokornie przyjmować to co przynosi los i odrzucać krytycyzm wobec innych?
Maciej Wojtyszko